Domowy budyń waniliowy bez jajek, a z syropem klonowym

Zaczęło się niewinnie... miałam ochotę na cafe latte, podgrzałam więc kubek mleka. Jednak trzymając go w ręku stwierdziłam, że kawa wcale nie jest tym czego pragnę (zresztą organizm pewnie byłby mi wdzięczny za zmniejszenie tej dużej dawki kofeiny jaką potrafię sobie dziennie zaserwować...). Postawiłam więc na gorące, waniliowe mleko. Lecz...po dwóch łykach zdecydowałam, że to zdecydowanie i niesatysfakcjonująco za mało! I tak powstał... budyń! 
Domowy, najlepszy, bez barwników i innych świństw, a z dodatkami jakie tylko mogą się zamarzyć.
Budyń jest zdecydowanie jednym z przysmaków mojego dzieciństwa. Pamiętam jak tata serwował mi i mojej siostrze cały talerz tego dobrodziejstwa na kolację. Śmietankowy najlepiej smakował z kwaśnym dżemem, czekolada to klasyk. Jednak moim ulubionym był... malinowy.
Szkoda tylko, że rodzice używali budyniu instant, nie trudząc się by przygotować taki domowy... "Trudząc" - co ja piszę! Przecież zrobienie budyniu jest takie proste!

Składniki (na jedną porcję):

- kubas mleka
- 2-3 łyżeczki mąki ziemniaczanej (ja lubię naprawdę gęęęęęęsty więc dodałam 3)
- cukier\ miód\ inne słodzidło (ja dodałam brązowy, "mokry" cukier)
- ulubione dodatki np. aromaty, cynamon, wanilia, kakao, inne - u mnie nieziemska pasta waniliowa (z ziarenkami co wyglądają jak robaczki!), syrop klonowy

Gotujemy budyń! :D

Część mleka gotujemy (mniej więcej 2\3), uważając by nie wykipiało. Pozostałe mleko mieszamy z mąką ziemniaczaną i dodatkami. Mieszankę wlewamy do gorącego mleka, cały czas mieszając (najlepiej widelcem, czy inną trzepaczką). Pozostajemy czujni, bo budyń potrafi być o tyle perfidny, że siedzi cicho, że niby nic się nie dzieje i nagle...BUM! - zaczyna gęstnieć jak szalony! 
Gotowy przelewamy do miseczki (lub wyjadamy z garnka!), serwujemy z czym tylko chcemy (dżem\czekolada\nutella\syrop smakowy\marynowane pieczarki\owoce\cokolwiek\lukrowe posypki\bakalie\herbatniki) !

Smacznego!!!! :D